Leizadiko bi koba mitologikoak

Aste Santu honetan Leizadiko bi kobatan izan gara beraien sekretuak aztertzen.

Kontutan hartzekoa da mitologiak kontatzen duena, eta nola gizakiak (jentilak) erabili zituen bi koba hauek hartzaren presentzian

Atauneko euskal mitologian horrela kontatzen da jentilen akabera nola gertatu zen:

Jentilak, Leizadiko koba batean bizi zirela, sekulako izar eder bat hodei artean agertu omen zen. Halako izarra ikustean, jentil hauek, erabat ikaratuta, munduan zer gertatu behar ote zen ezin asmaturik omen zebiltzan.

Halako batean, koba barnean erdi itsututa zegoen jentil zahar bat ataka aurrera atera zuten, eta pala edo endai baten laguntzaz begiak ireki omen zizkioten, hark izar hura zer zen antzemango ziolakoan. Baita ikusi orduko deiadar egin ere, “Ah, ene umeak: Kixmi jaio da, galduak gara oraintxe! Bota nazazue amildegian behera!” Eta hala hil omen zen jentil zaharra.

Gero, kristautasuna munduan zabaltzen hasi zenean, jentil denak sakabanatu eta berehala galdu omen ziren.

Scurionek daukan UV’ko hirugarren argiari esker, gainazaleko indusketa egiteko moduan izan ginen eta koba batean hartzaren bi hagin eta hezur batzuk aurkitu genituen, eta bestean bikain kontserbatutako hartz-ohea.

Hauetako koba batean, taldeko zaharrenak aspalditik ezagutzen zituen bi marrazki labar-artekoak (bisontea eta ahuntza), baina ez da inoiz argi geratu antzinako pinturak ala faltsuak ote diren. Dakigun bakarra, orain dela 40 urte hor zirela zineztatzeko moduan gaudela.

Jendeak koba hauek aspalditik ezagutu eta erabiltzen zituela oso argi dago, zenbat zeramika arrasto dagoen ikusita (eta aro desberdinetakoak gainera), mendiko aterpe bezala edo uren bila joateko.